Απάντηση υπ' αριθμόν 2

ΡΑΨΩΔΙΑ 51η

Αλήθεια τι το ήθελες κι εσύ Οδυσσέα

Αυτό το ταξίδι;

Τώρα κοπιούν οι αναλυτές

Κι οι κριτικοί εξίστανται

Κι οι μαθητές πλήττουν

Γιατί όλα αυτά;

Αν δεν επήγαινες εσύ

Όλα θα ήταν ευκολότερα

Κανείς δεν θα μιλούσε

Για το ωραίο ταξίδι.

Λοιπόν, τι το ήθελες;

Δεν βλέπεις τους σημερινούς;

Όλοι Οδυσσείς

Μα καμία Ιθάκη.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

{Λοιπόν, δεν βλέπεις τους σημερινούς; Όλοι Οδυσσείς μα καμία Ιθάκη. Κι έτσι απλά, αποδόμησε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που στα λόγια είναι τρανοί και στην καρδιά λειψοί. Τρεις λέξεις είχα γράψει ως Απάντηση την πρώτη φορά που το διάβασα: Σας γάμησε όλους.}

Η Πρώτη Απάντηση

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,

αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με —

όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,

κι επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·

 όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,

κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,

όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…

{Κάθε άνθρωπος, όταν διαβάζει κάτι, νιώθει πράγματα. Αγαλλίαση, δυσαρέσκεια, απέχθεια, απορία, αδιαφορία. Ο Μαλάκας αφήνει πίσω όσα διάβασε και αδιαφόρησε, μα αποφασίζει να ανοίξει διάλογο με όσα διάβασε και του γέννησαν συναισθήματα σπουδαία. Είτε πέντε παράγραφοι, είτε δυο λέξεις, ο Μαλάκας μέσα από τη στήλη «Η Απάντηση» θα προσπαθεί κυριολεκτικά να απαντά στα διάφορα κείμενα που διαβάζει. Κι απάντηση ας μην πάρει ποτέ, καμιά.}

Η Απάντηση

Γιατί τούτη η αίσθηση να επιστρέψει; Ποιο το κέρδος εάν είναι να φεύγει πάλι;

Αυτή

Αυτός ήτανε ερωτευμένος με τον έρωτα

Σίγουρος πως ποτέ, καμία δεν θα είχε την αντοχή να του τον δώσει

Αυτή κρυβόταν στα τσιγάρα της

Σίγουρη πως αυτά ήτανε η λύση

Αυτός πήγαινε μακριά, αδυνατώντας να καταλάβει τι τον έκανε να φεύγει

Αυτή ερχόταν πιο κοντά δίχως όμως να πλησιάζει ούτε λίγο

Αυτός τελείωσε. Τον σκότωσε ο έρωτας που είχε ερωτευθεί.

Αυτή ζει. Τη σώζουν τα τσιγάρα που σκοτώνει.

Η Ρουτίνα

Έχω μια ρουτίνα που υπεραγαπώ

Όχι γιατί είναι ωραία

Αλλά γιατί αγαπώ όσους είναι μέσα της

Θα ήθελα να έχω μια γραφομηχανή

Όχι γιατί θα έγραφα

Αλλά γιατί θα με προκαλούσε κάθε μέρα

Είχα μια περίεργη θωριά για τα πράγματα

Όχι ότι ενοχλούσα κανέναν

Μα η θωριά ενοχλούσε τον κόσμο

Θα έχω μια άρνηση μέσα μου

Όχι τυφλή, της μοδός

Αλλά τεκμηριωμένη

Θα είχα τον κόσμο στα πόδια μου

Όχι ότι θα το προσπαθούσα

Αλλά προτιμώ να έχω τον εαυτό μου στα πόδια του