Εκτός

{Του Μιχάλη Μαρκοδημητράκη}

Το γυμνό σου σώμα 

Ντυμένο με τον έρωτα

 Αναδύεται από μελάνι 

Ο ουρανός ατελείωτος 

Οι μέρες μικραίνουν 

Η βροχή σαπίζει τα ρούχα 

Τίποτα δεν μοιάζει να αλλάζει 

Η επανάληψη εκδίδει τη κόρη 

Η ιστορία στο rewind 

Γράμματα ξέβαψαν 

Εισιτήρια χάθηκαν 

Το καλαμπόκι ξεράθηκε 

Εσύ δεν μιλάς 

Μουτζούρες στο χαρτί 

και κάπου στο βάθος 

το ραδιόφωνο 

εύχεται 

μια 

καλή 

βδομάδα. 

Ως την επόμενη

Αλλοπρόσαλλος νεκρός ξενέρωτος

Δεν συμπαθεί τους φίλους του συνέχεια

Δεν τον καταλαβαίνουν

Είναι άπιαστος

Δεν ποθεί τη γυναίκα του συνέχεια

Δεν τον καταλαβαίνει

Είναι ξενέρωτος

Δεν αγαπά τη βαρεμάρα μα την υπομένει

Δεν το καταλαβαίνει

Είναι περίεργος

Δεν αγαπά τη δουλειά του συνέχεια

Κάνει όνειρα για άλλες

Είναι αλλοπρόσαλλος

Δεν αγαπά τη ζωή που κάνει

Μα είναι η αγαπημένη του ζωή 

Είναι νεκρός. 

Ραντεβού

Οι κενές σελίδες ήταν το ραντεβού μου

Έριχνα κλεφτές ματιές στο στήθος της ανυπαρξίας

Χάριζα το φιλί μου στην αιώνια έλλειψη έμπνευσης

Καθώς έδινα όρκους παντοτινής κενότητας

Οι κενές σελίδες είναι η διέξοδός μου

Δεν είναι δρόμος διαφυγής, ούτε διάσωσης ρέμα

Είναι υπενθύμιση άγνοιας

Είναι η λατρεία του τίποτα

Είναι η σιγουριά πως δεν θα γίνω τίποτα σπουδαίο.