Ερωτισμός

Θα ήθελα 

Να ανοίξω ένα μπουκαλάκι

Κι ύστερα απ' το καπάκι να πιω

δυο γουλιές απ' τον ερωτισμό σου

Δεν θέλω να ξεχειλίσει

Δεν θέλω να μας πνίξει

Δεν θέλω να γεμίσει το δωμάτιο

Ποθώ μονάχα με τη γλώσσα ν' ακουμπήσω

Αυτό που τόσο μου διαφήμισες

Μα ούτε ξέρω εάν πίνεται

Δεν ξέρω αν είναι ευτυχία ή αν πονά

Ζητώ μια γουλιά από αυτό

Που οι άνθρωποι δεν υπόσχονται

Μα το δίνουν

Κι εσύ το έδωσες αλλού 

Κι εσύ μου μίλησες γι' αυτό

Κι εγώ κοιμάμαι δίχως σταγόνα

Απ' τον ερωτισμό που μου 'ταξες

Ανάξιος και λίγος μπροστά σου

Εγώ

Πέταξες το μπουκαλάκι

Στέγνωσε η καρδιά μου

Έγινα μελός ποιητής

Με σκότωσα

Για τον ερωτισμό που δεν μου χάρισες. 

Το απόλυτο τίποτα

Είχαν, λέει, «κάτι»

Κι έτσι ζούσαν

Το είχαν πάρει αγκαλιά το «κάτι» τους

Ήταν μισοευτυχισμένοι

Μισοερωτευμένοι

Μισογκαβλωμένοι

Κι είμαι μετά εγώ

Με το απόλυτο τίποτα στα χέρια

Αυτό που μου χάρισες εσύ

Κι είμαι ευτυχής

Γιατί από το «κάτι» των ερωτευμένων

Προτιμώ το τίποτα που μου 'δωσες απλόχερα. 

Τελειότητα

Θα σας παρακαλούσα

Να μη χαραμίζετε τις λέξεις

«τέλειος», «όνειρο», «θαύμα»

Σε καθημερινές σας συζητήσεις

Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται ούτε στο λεξικό

Είναι ιεροσυλία να λες κάποιον τέλειο

Και μετά να φεύγεις δίχως να καταπιείς

Και το τελευταίο δάκρυ των ματιών του

Δίχως να ρουφήξεις κάθε του λέξη

Δίχως να κάνεις έρωτα με την παράνοιά του.

Σουρεάλ

Τι έπρεπε να κάνω για να με θελήσεις;

Μάλλον να γίνω όλοι οι άλλοι

Να μην πιστέψω σε μας

Να μη φωτίζω καθώς σε βλέπω

Να μη χαμογελώ στο άκουσμά σου

Να αδιαφορώ

Να μην ονειρεύομαι

Να μη με νοιάζεις και πολύ

Να μη με απασχολεί η επόμενη φορά

Να μην αγχώνομαι για το τι θα σου πω

Να σε φιλάω άγαρμπα

Να μην προσέχω εσένα, μα εμένα

Να είμαι όλα όσα σιχαίνομαι

Μονάχα για να με θελήσεις. 

Ίδιοι

Δεν είμαι ίδιος

Ούτε με εμένα πριν τρεις ώρες

Δεν είμαι ίδιος με κανέναν

Και μεγαλύτερη προσβολή δεν υπάρχει

Δεν θέλω να έχω κοινά

Ούτε παρόμοια

Ούτε ομόηχα ή αντίστοιχα

Κι εσύ ήρθες

Μου πέταξες ένα «είμαστε ίδιοι»

Και δεν πρόλαβα καν να σε βρίσω

Ή να σου αποδείξω πόσο δεν μοιάζουμε

Κι έφυγες μακριά 

Άραγε, τόσο ίδιοι είμαστε;

Κοντά

Αν κάποιος μάθει τι σημαίνει «κοντά»

Ας έρθει να μου το μάθει

Γιατί εγώ μπερδεύτηκα

Και δεν θεωρώ κοντινές τις ανάσες και τα φιλιά και τις αγκαλιές

Αυτά είναι ψέματα

Αυτά δεν μένουν 

Αυτά σκορπάνε

«Κοντά» σημαίνει

«Κοντά» σημαίνει

«Κοντά»...

Δεν ξέρω τι θα πει

Μα σας ορκίζομαι

Δεν είναι το φιλί. Το δοκίμασα.

Δεν είναι η αγκαλιά. Την απέρριψα. 

Δεν είναι το σεξ. Είναι ατομικό.

«Κοντά» θα πει

Να μη σε έχω δει και να σε ξέρω

Να με κάνει καλύτερο όχι η προσδοκία, 

Μα η προσμονή.

«Κοντά» θα πει να μη μου φτάνεις τώρα

«Κοντά» θα πει να φεύγεις κι εγώ να σε ονειρεύομαι

«Κοντά» θα πει να βασανίζεσαι για μια ιδέα που δεν είναι καν κοντά. 

Διαχυτικός

Είναι μια λέξη που δεν τη μαθαίνουμε μικροί

Δεν την καταλαβαίνουμε μικροί

Κι όσο μεγαλώνουμε, μας κυνηγά

Δεν ξέρω ακόμα τι σημαίνει

Κι αν για κάποιον σημαίνει να σου ορμά με λύσσα

Να ποθεί το δέρμα σου μανιασμένα

Να σκίζει τη σάρκα σου

Να σε βουτά στο αίμα

Ίσως για μένα μονάχα σημαίνει

Να μυρίζω τα μαλλιά σου μέχρι να σε χάσω

Λυπάμαι που η διαχυτικότητά μου 

Δεν σκοτώνει

Αλλά με έκανε να νιώσω ζωντανός. 

Πρώιμα

Κι ο ενθουσιασμός πρώιμος είναι

Καθώς και ο πονόκοιλος μετά το πρώτο ραντεβού

Πρώιμα ερωτεύεσαι πρόσωπα κι όχι ψυχές

Πρώιμα αναζήτησα την αγκαλιά σου

Πρώιμα πήρες το τσεκούρι

Κι ανατίναξες τον έρωτά μου

Πρώιμα έφυγες

Πρώιμα ξεχνώ

Πρώιμα υπήρξαμε

Ωρίμως σκεπτόμενος, ίσως δεν υπήρξαμε ποτέ.