Μαθήματα περί κάθαρσης

Ξεκαθάρισμα λογαριασμών το λένε. Κάθεσαι, τα βάζεις κάτω και λες τι έκανες, τι έκανε, τι κάνατε κι άντε να δούμε τι μπορεί να γίνει. Το να πέφτεις στο πάτωμα δεν είναι λύση. Το να κλαις και να οδύρεσαι δεν είναι λύση. Το να παρακαλάς, επ ουδενί δεν είναι λύση. Η λύση είναι να σκέφτεσαι. Γάμησε τους όλους στις σκέψεις. Πέθανέ τους στο γαμήσι. Γίνε ο καλύτερος, για σένα όμως, για κανέναν άλλο. Μην πεις «Έγινα καλύτερος, άλλαξα», γίνε καλύτερος κι άλλαξε. Ποιος δίνει σημασία στα λόγια; Τα λόγια κάψανε καρδιές, λύσανε δάκρυα, σκότωσαν συναισθήματα κι αυτό ήτανε. Γι' αυτό ακριβώς δεν έχουν καμία σημασία όλα όσα λέω εγώ.

Πρωινές ερωτικές επιστολές

Από πού να ξεκινήσω και τι να πω για σένα. Σε προειδοποιώ, αυτό το κείμενο είναι πιθανότατα ό,τι πιο μελό έχεις διαβάσει ποτέ. Και λέω «πιθανότατα» και όχι «σίγουρα» γιατί ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τι θα σου πω και πώς θα στο πω. Απλώς έχω βάλει μια κούπα καφέ δίπλα μου και βαράω τα πλήκτρα σαν τρελός, με ανυπομονησία να γράψω για σένα.

Η ζωή είναι γαλλικό τραγούδι

Γυρνάς σπίτι, σκασμένος, αγχωμένος, δεκαπέντε χιλιάδες πράγματα τριγυρνάνε στο μυαλό σου. Το σημαντικότερο πάντα είναι «Ήμουν καλός άνθρωπος σήμερα;». Άντε απάντησε στον εαυτό σου. Και σφίγγεται το στομάχι σου, και πονάει το κεφάλι σου, και ιδρώτας τρέχει και κλείνεσαι στον εαυτό σου. Σκέφτεσαι παλιούς έρωτες και λάθη που δεν αλλάζουν πια. Σκέφτεσαι τι έχεις κάνει στη ζωή σου, τι έχεις πει σε ποιον, τι μοιράστηκες και σε ποιου την αγκαλιά έκλαψες. Ψάχνεις να δεις τι μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Καλύτερός σου φίλος; Το ταβάνι. Μεγαλύτερη σύντροφος και πιο πιστή; Η κουβέρτα. Το πράγμα που σε κάνει να καβλώνεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο; Ο πικρός καφές σου.

Η υπερβολή στον Έρωτα

Μιλάμε με ανθρώπους κάθε μέρα κι όταν το θέμα πάει σε εκείνο το καταραμένο πράγμα που λέγεται έρωτας, κατευθείαν θα έρθει στη συζήτηση και θα χωθεί ανάμεσα στις κουβέντες μας η λέξη υπερβολή. Η ίδια η φύση του έρωτα δεν είναι υπερβολή; Δεν υπερβάλλουμε εαυτούς όταν παρατάμε το δικό μας καλό και βάζουμε μπροστά την ευτυχία κάποιου άλλου; Το «Σ' αγαπώ» που θα πεις στον εραστή σου θαρρείς δεν είναι υπερβολή; Είναι οι ίδιες δυο λέξεις που ακούς από τη μάνα σου, τη γιαγιά και τον πατέρα σου και τις ξεφουρνίζεις σε έναν άνθρωπο που μπορεί να σας δένουν πολλά αλλά ταυτοχρόνως δε σας δένει τίποτα απολύτως.

Οι Σκέψεις του Μεσιέ Κασετόφωνου

Καλώς ήρθες Κασετόφωνέ μου στη Χώρα του Μαλάκα! Πρώτη ερώτηση και ολίγον τι κοινότυπη φαντάζομαι, πώς σου έσκασε η ιδέα αυτή που πλέον μαζί της κοιμάται και ξυπνάει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων; Τι σε ενέπνευσε και είπες «Από σήμερα εγώ θα κάνω αυτό»;

Καλώς ήρθα στη μαγική σας χώρα. Δεν έχω ιδέα πως μου ήρθε αυτή η ιδέα. Απλώς ήρθε.

Γιατί το ονόμασες έτσι; Σε μια εποχή που κυριαρχούν tablets, laptops κι οτιδήποτε άλλο που βασίζεται στην τεχνολογία, gadgets παντός είδους, εσύ γιατί Κασετόφωνο; Είσαι νοσταλγός των παλιών, ρομαντικών εποχών;

Όχι, απλώς ήθελα να διαχωρίσω τις playlists σε Ελληνικές και Ξένές και κάπου εκεί έσκασε το "Κασετόφωνο".

Έχεις συνειδητοποιήσει την επιρροή σου; Το ότι άνθρωποι πρώτα ανοίγουν το Κασετόφωνο και μετά ανάβουν τσιγάρο; Πώς σου φαίνεται όλο αυτό;

Είναι λίγο ακραίο όλο αυτό, τώρα τελευταία έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ τι γίνεται.

Μονότονοι Άνθρωποι

Πολλοί από το μπαλκόνι τους βλέπουν ζώα, ανθρώπους χαρούμενους, γέρους, νέους και μερικοί βλέπουν συνέχεια άλλα πράγματα από το μπαλκόνι τους, γιατί συνεχώς μετακομίζουν.

Εγώ βλέπω συνέχεια το ίδιο πράγμα: Αυτοκίνητα κι ανθρώπους. Αυτοκίνητα που έχουν κάποιον προορισμό και αύριο πάλι μπορεί να τα ξαναδώ, γιατί ξαναφεύγουν και ξαναπηγαίνουν στον ίδιο προορισμό.

Μην ξανάρθεις

«Μην ξανάρθεις», είπε στον παλιό του εαυτό.
-Μα είπες πως δε μετάνιωσες για τίποτα, ήταν η συμφωνία μας αυτή.
-Δε μετάνιωσα. Γι' αυτό, μην ξανάρθεις.
-Θα πίνεις μπίρες χωρίς εμένα τα βράδια; Και θα κλαις χωρίς εμένα; Και θα σκέφτεσαι χωρίς εμένα;
-Μην ξανάρθεις, βρε μαλάκα. Ας είναι ένας ο μαλάκας εδώ, ο άλλος μπορεί να γλεντάει.
-Ωραία, διαλέγω τις μπίρες και το κλάμα. Πήγαινε γλέντα.

Κι όταν το διαβάζεις θα ακούς αυτό εδώ. Γιατί το λέω εγώ.
Joey Fehrenbach - I remember

Ερωτικές επιστολές μιας νύχτας σαν κι αυτή

Έχω μεθύσει. Από τα λόγια σου. Από την ομορφιά σου. Από τη ζεστασιά σου.

Μου βγάζεις κάτι τόσο γνώριμο κι ας σε ξέρω τόσο λίγο. Μυρωδιά γνωστή κι ας είσαι χιλιόμετρα μακριά.

Οι σχέσεις από απόσταση είναι μια μπούρδα. Κι εγώ θέλω να έρθω να σε αρπάξω και να σε πνίξω με φιλιά για λίγα δευτερόλεπτα που θα μοιάζουν με αιώνες (γαμημένη επαναληπτική) και μετά διώξε με ή κράτησε με εκεί για όσο θες.

Τα φιλιά σου δεν θα είναι το κέρδος μου. Οι ανάσα σου η κομμένη θα είναι.

Περί φοιτητικών παρατάξεων...

Είσαι 17 και οδεύεις στα 18, είχες μέχρι τώρα το μυαλό μονάχα στις Πανελλήνιες και το διάβασμα γιατί Ελλάδα είσαι, όλη σου η ζωή εξαρτάται από αυτές. Πόσα λίγα ξέρεις.. Και το ανακαλύπτεις αργότερα αυτό το «Πόσα λίγα ήξερα» όταν αντιλαμβάνεσαι το τεράστιο ψυχολογικό βάρος των Πανελληνίων που στην τελική μπορεί να μην παίξουν ποτέ ρόλο στο μέλλον σου.

Ελεωνόρα ακούς;

Νέο δίσκο έβγαλε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, το «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε» κι εμένα μου ήρθε η όρεξη να κάτσω να γράψω κάτι γι’ αυτό το αριστούργημα με τις πολλές όψεις. Νομίζω είναι ένα γεμάτος δίσκος, ένας δίσκος πολυπρόσωπος. Μια Ελεωνόρα ωριμότερη από ποτέ,  αφηγούμενη ιστορίες για τον έρωτα, μιλώντας για αγάπες δίχως ίχνος εγωισμού κι αξιοπρέπειας, αλλά ταυτοχρόνως περιφρονώντας και κοροϊδεύοντας τα ίδια δυνατά συναισθήματα.

Να αγαπάτε ρε βρομιάρηδες

Σήμερα το μόνο που θα πω είναι να βάλετε όλες τις στρατηγικές που επιστρατεύετε για τον έρωτα, στον κώλο σας. Τελεία και παύλα. Θα κουραστείτε ρε. Θα κουράσετε τον εαυτό σας ρε. Δε σας αξίζει μια ζωή δίχως έρωτα, μια ζωή με παιχνίδια κι εγωισμούς και μύτες σηκωμένες. Πείτε ρε τι νιώθετε. Φωνάξτε. Αγκαλιάστε. Κρατήστε σφιχτά ρε. Τι έχετε πάθει; Ήσασταν έτσι στο Δημοτικό; Όταν λέγατε «Αγαπάω τον Γιωργάκη» μπορεί και να το εννοούσατε πιο πολύ απ' όσο το εννοείται τώρα αυτό το «αγαπώ». Το πιο αστείο; Πλέον δε λέτε «Σ' αγαπώ» γιατί φοβάστε μην πληγωθείτε, μήπως δεν το ακούσετε κι εσείς, λες και αυτό είναι αυτοσκοπός. Να αγαπάτε ρε βρομιάρηδες, δυνατά, σκληρά, ανελέητα. 

Τραγούδια για καληνύχτα

Δεν τα είχα καθόλου καλά με τον ύπνο όταν κοιμόμουν μαζί σου. Μου έτρωγε ώρες από σένα. Παρακαλούσα να ξημερώσει για να σε ξαναχορτάσω. Δεν ήθελα να λέμε καληνύχτα. Η καληνύχτα σήμαινε το τέλος της κοινής μέρας, το τέλος της αλληλεπίδρασης και την αρχή του σκοταδιού. Θα σου πω κάτι τώρα κι ούτε που θα το μάθεις μιας και σίγουρα δε με διαβάζεις. Σου τραγουδούσα όταν κοιμόσουν πρώτη. Και πάντα κοιμόσουν πρώτη. Σου τραγουδούσα όλα τα τραγούδια που αγαπούσα και δε χώνευες. Στα ψιθύριζα στο αυτί και ο ύπνος με έπαιρνε μόνο αν ένιωθα πως σου τραγούδησα όλα όσα ήθελα να εκφράσω.

Αγαπάω σημαίνει τρώω τα σωθικά του άλλου

Λευκή σελίδα, δεν έχω ιδέα γιατί το κάνω όλο αυτό. Απόπειρα νούμερο 1 για κάτι «ουσιώδες», γελάει ο κόσμος. Ουσιώδη είναι τα βλέμματα, τα αγγίγματα, τα φιλιά, κι εγώ είμαι κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους προσπαθώντας να μην ενοχλήσω τον κόσμο σας, να μην ταραχτεί κανείς από το πέρασμά μου στη Γη. Δεν είναι φίλε μου ενέργεια και δράση το να κάθεσαι πίσω από έναν υπολογιστή, γράφοντας γράμματα για παραλήπτες που δεν τα θέλουν τούτα τα γράμματα και το αστείο; Τούτα τα γράμματα δε θα τους τα στείλεις ποτέ.