Η υπερβολή στον Έρωτα

Μιλάμε με ανθρώπους κάθε μέρα κι όταν το θέμα πάει σε εκείνο το καταραμένο πράγμα που λέγεται έρωτας, κατευθείαν θα έρθει στη συζήτηση και θα χωθεί ανάμεσα στις κουβέντες μας η λέξη υπερβολή. Η ίδια η φύση του έρωτα δεν είναι υπερβολή; Δεν υπερβάλλουμε εαυτούς όταν παρατάμε το δικό μας καλό και βάζουμε μπροστά την ευτυχία κάποιου άλλου; Το «Σ' αγαπώ» που θα πεις στον εραστή σου θαρρείς δεν είναι υπερβολή; Είναι οι ίδιες δυο λέξεις που ακούς από τη μάνα σου, τη γιαγιά και τον πατέρα σου και τις ξεφουρνίζεις σε έναν άνθρωπο που μπορεί να σας δένουν πολλά αλλά ταυτοχρόνως δε σας δένει τίποτα απολύτως.

Παρακάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από τις Εξομολογήσεις του Rousseau, προς γνώση και συμμόρφωση σχετικά με την υπερβολή στον έρωτα. Κάθε πράξη έρωτος αποτελεί υπερβολή κι αυτό δεν πρόκειται να βγει από το μυαλό μου ποτέ. Σημείωση: Με τη λέξη «Μανούλα» ο Rousseau ονομάζει τον εφηβικό του έρωτα.

Δεν θα τελείωνα ποτέ αν έπρεπε να περιγράψω με λεπτομέρειες όλες τις τρέλες που η ανάμνηση της αγαπημένης μου Μανούλας με έκανε να διαπράξω, όταν δεν ήμουν πλέον μπροστά της. Πόσο συχνά φιλούσα το κρεβάτι μου στη σκέψη ότι εκείνη είχε κοιμηθεί σε αυτό, τις κουρτίνες μου και όλα τα έπιπλα μέσα στο δωμάτιο, μια και ανήκαν σ' εκείνη και τα είχαν αγγίξει τα πανέμορφα χέρια της, ακόμη και το πάτωμα, όπου ξάπλωνα μπρούμυτα με τη σκέψη ότι εκείνη είχε περπατήσει πάνω του.

Άκου αυτό αν θες. Seafret - Oceans