Έχω μεθύσει. Από τα λόγια σου. Από την ομορφιά σου. Από τη
ζεστασιά σου.
Μου βγάζεις κάτι τόσο γνώριμο κι ας σε ξέρω τόσο λίγο.
Μυρωδιά γνωστή κι ας είσαι χιλιόμετρα μακριά.
Οι σχέσεις από απόσταση είναι μια μπούρδα. Κι εγώ θέλω να
έρθω να σε αρπάξω και να σε πνίξω με φιλιά για λίγα δευτερόλεπτα που θα
μοιάζουν με αιώνες (γαμημένη επαναληπτική) και μετά διώξε με ή κράτησε με εκεί
για όσο θες.
Τα φιλιά σου δεν θα είναι το κέρδος μου. Οι ανάσα σου η
κομμένη θα είναι.
Το ότι θα δεις μπροστά σου έναν βλάκα χωριακλαμά Κυράπογλου
και δεν θα ξέρεις από πού σου ήρθε.
Και μετά ξενέρωσε μαζί μου και πέτα με. Κλέψε ό,τι πιο
πολύτιμο, πάρε μου τα πάντα, έστω άφησέ μου αυτό που μου χάρισες τώρα, 3 και 10
το βράδυ.
Έμπνευση. Ξέρεις τι είναι να έχεις έμπνευση; Μάλλον, ξέρεις.
Είσαι το αφεντικό. Γιου μέικ δε ρουλζ.
Δεν σε πιστεύω που μου λες πως θες αυτά που θέλω. Τα πόδια
σου είναι υπερβολικά καρφωμένα στη γη. Με άγκυρες αόρατες. Κι εγώ ονειροβατώ.
Ήδη μυρίζω το λαιμό σου και φτιάχνω ιστορίες και σε όλες
πρωταγωνίστρια είσαι εσύ.
Και είναι όλες ανήθικες μα δεν μιλάω για σεξ. Μιλάω για
βιασμό του μυαλού.
Έρευνες λένε –πραγματικές, όχι η μούφα με τα επίθετα- πως
όταν νιώθεις τον ενθουσιασμό του έρωτα, στον εγκέφαλό σου εκρήγνυνται κάτι
ουσίες. Νιώθω πράγματα να τρέχουν στο μυαλό μου.
Εσύ τα ξέρεις καλύτερα και πιο επιστημονικά, σαν έγκριτη
βιολόγος.
21 χρόνια κι ένα γαμημένο γράμμα που να λέω τα συναισθήματά
μου δεν έχω στείλει. Εκτός κι αν μετράνε τα ραβασάκια στη Ματίνα του
νηπιαγωγείου.
Δεν θέλω να σε κουράζω με τις χαζομάρες μου. Αλλά αλήθεια
τώρα, 3 και 17, το είχα μεγάλη ανάγκη να είμαι εκεί και να σου χαϊδεύω τα
μαλλιά ενώ κοιμάσαι.
Και να σε κοιτάζω, να βλέπω πως αναπνέεις και να μυρίζω το
δέρμα σου.
Και σε ξέρω λίγο, πολύ λίγο.
Κι εσένα σ’ αρέσει ο Μπουκόφσκι, λες το Νερούδα φλώρο, οπότε
σίγουρα αυτά τα λόγια δεν θα τα εκτιμήσεις. Αλλά θα φτιάξω για σένα. Αυτά.
Πάω να κοιμηθώ. Για να περάσουν οι ώρες μέχρι να ξυπνήσω και
να δω τι θα μου απαντήσεις. Γαμώ τα κλισέ όλης της Γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου