Εγωιστής

Όταν ακούω μουσική θέλω πάντα ακουστικά

Όχι για να μην ενοχλώ τους άλλους

Αλλά για να μην ακούσει κανείς τους αυτό που έχω μέσα στ' αυτιά μου

Είναι δική μου η μουσική

Όταν κοιτάζω τον ουρανό δεν το λέω σε κανέναν

Κι ας τον κοιτάτε όλοι σας

Κι ας σας κρατάει ζωντανούς

Είναι δικός μου ο ουρανός

Μόνο εγώ τον κοιτάζω 

Όταν κοιτάζω μια καρδιά

Φωτίζει ο κόσμος

Χαμογελάω

Είναι δική μου η καρδιά κι ας μη μοιράστηκε μαζί μου ποτέ, τίποτα

Όταν ακούω ένα μυαλό 

Παθαίνω ονειρώξεις

Οργασμούς

Φωτίζει ο κόσμος

Χαμογελάω

Δεν είναι δικό μου το μυαλό κι ας το ακούω μόνο εγώ

Όταν γράφω ένα στίχο

Δεν με καταλαβαίνω

Μα συνεχίζω

Και συνεχίζω να μην με καταλαβαίνω

Όταν γράφω ένα στίχο

Αυτός είναι μόνο δικός μου

Τα μάτια που τον διαβάζουνε 

Δεν είναι τα δικά σου μάτια μα τα δικά μου

Όταν σκέφτεσαι αυτόν τον στίχο

Όταν νιώθεις με αυτόν τον στίχο

Όταν αδιαφορείς με αυτόν τον στίχο

Σκέφτεσαι εμένα, νιώθεις για μένα, γράφεις στ' αρχίδια σου εμένα.