Ατάραχος δήθεν
Δε νοιάζεται δήθεν
Δεν αναρριγάει, δήθεν
Πεθαίνει όμως, σίγουρα
Σιγά - σιγά, αναμένοντας
το χτύπο στο δωμάτιο
τη φωνή στο αυτί
τα χείλη στα χείλη
Κι έτσι αναμένοντας υποκρίνεται
Πως κοιμάται τα βράδια
Πως δεν τον νοιάζουν τα βράδια
Πως δε φοβάται τα βράδια
Και κάθε βράδυ μόνο ζει
Απ' τη δήθεν αναισθησία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου